21.01.25 (Mk 2,23-28)
„szabat został ustanowiony dla człowieka, a nie człowiek dla szabatu”
Po co był ustanowiony szabat? Czy po to, żeby pilnować zakazu samej pracy, czy po to, żeby zwrócić się do Boga z wdzięcznością za Jego dary? Szabat był świętowaniem i dziękczynieniem za dzieło stworzenia i za wyjście z niewoli egipskiej. Teraz świętujemy niedzielę – zmartwychwstanie – zwycięstwo nad niewolą grzechu. Szabat, a teraz niedziela (nasz „chrześcijański szabat”) nie jest potrzebny Panu Bogu, ale nam. I nie tylko z powodu odpoczynku. Wszystko, co robimy dla Niego, służy tak naprawdę nam. To, co próbujemy Mu ofiarować, otrzymaliśmy od Niego. Nawet samo uwielbienie nie jest potrzebne Panu Bogu, ale przynosi owoce nam. Śpiewamy w 4 prefacji: „Nasze hymny pochwalne niczego Tobie nie dodają, ale się przyczyniają do naszego zbawienia, przez naszego Pana Jezusa Chrystusa”. To znaczy, że Bóg chce nas jeszcze dodatkowo obdarować i ubogacić im bardziej będziemy z Nim.
Postaram się mądrze przeżyć niedzielę: na Eucharystii, modlitwie, odpoczywając tak, aby na koniec podziękować Bogu za wypoczynek. Pan Jezus pozwolił uczniom zrywać i jeść kłosy, kiedy byli głodni. Niedziela to również dobry czas na pełnienie niezbędnych czynów miłosierdzia.
Ks. Jerzy Sęczek
MDT 