Wariatka Majmuna

Żył sobie pewien muzułmanin. Nazywał się Abdul Mu’min. Bardzo chciał wiedzieć kto będzie jego sąsiadem w niebie. Poszedł do meczetu i zapytał się o to Imama Hatima. Imam odpowiedział mu: Twoim sąsiadem w niebie jest Majmuna (znaczy błogosławiona). Kim jest Majmuna…? Kto nią jest…? Zachodził w głowę Abdul Mu’min. Mieszka ona w miejscowości Kufa, na wschód od Selenu. Abdul Mu’min postanowił udać się do Kufa i odszukać Majmune. Po dotarciu do wioski zaczął się wypytywać miejscowej ludności: Kim jest Majmuna? Gdzie ją znajdę? Odpowiedzieli mu: to jest wariatka, która pilnuje owiec koło cmentarza. Abdul Mu’min poszedł więc na cmentarz i zobaczył Majmune, która właśnie się modliła. Jednak to, co było bardzo dziwne to fakt, że owce Majmuny były zmieszane z wilkami. Owce nie bały się wilków, a wilki nie jadły owiec. Abdul Mu’min pozwolił Majmunie skończyć modlitwę. Gdy ta skończyła, zapytał się jej: Jak to się dzieje, że twoje owce są tak przyjaźnie zmieszane z wilkami? Majmuna odpowiedziała: Ja poprawiłam moją relację z Bogiem, a Bóg poprawił relacje między owcami a wilkami.

***
Dzięki modlitwie można się stać przezroczystym wobec natury i świata stworzonego, gdzie nie ma już przemocy, gdzie jest łagodność, gdzie raj na nowo zakwita. Modlitwa odnawia utraconą jedność… pozwala naturze i stworzeniu być sobą. Modlitwa przywraca nam to, co pierwotne i nietknięte w nas.

Księga Emmanuela – Iz 11, 6-9

Wtedy wilk zamieszka wraz z barankiem, pantera z koźlęciem razem leżeć będą, cielę i lew paść się będą społem i mały chłopiec będzie je poganiał. Krowa i niedźwiedzica przestawać będą przyjaźnie, młode ich razem będą legały. Lew też jak wół będzie jadał słomę. Niemowlę igrać będzie na norze kobry, dziecko włoży swą rękę do kryjówki żmii. Zła czynić nie będą ani zgubnie działać po całej świętej mej górze, bo kraj się napełni znajomością Pana, na kształt wód, które przepełniają morze.