Apostołowie z wielką mocą dawali świadectwo o zmartwychwstaniu Pana Jezusa, a wielka łaska spoczywała na wszystkich. (Dz 4,33)
καὶ δυνάμει μεγάλῃ ἀπεδίδουν τὸ μαρτύριον οἱ ἀπόστολοι τῆς ἀναστάσεως τοῦ κυρίου Ἰησοῦ, χάρις τε μεγάλη ἦν ἐπὶ πάντας αὐτούς.
Et virtute magna reddebant apostoli testimonium resurrectionis Domini Iesu, et gratia magna erat super omnibus illis.
Czasownik ἀποδίδωμι (apodidōmi) oznacza dosłownie oddawać, zwracać. Dawanie świadectwa o zmartwychwstaniu Jezusa nie jest wyrazem wspaniałomyślności apostołów, ale odpowiedzią na to, co otrzymali od Pana. Jest niejako „zwrotem należności”, ponieważ nie mogą nie głosić tego, co widzieli i słyszeli (Dz 4,20).
Każdy, kto spotkał w swoim życiu Jezusa, jest wewnętrznie pociągnięty do tego, by dawać świadectwo o Nim. To „dawanie” nie jest zasługą świadka, ale jest odpowiedzią na otrzymany dar, który przewyższa „ludzką zapłatę”…
MDT 